STRONGS NT 1239: διαδίδωμι

διαδίδωμι; future διαδιδώσω (Revelation 17:13 Rec.); 1 aorist διέδωκα; 2 aorist imperative διάδος; passive, imperfect 3 person singular διεδίδοτο (Acts 4:35), for which L T Tr WH read διεδίδετο (see ἀποδίδωμι);

1. to distribute, divide among several (cf. διά, C. 3): τί, Luke 11:22; τί τίνι, Luke 18:22 (Lachmann δός); John 6:11 (Tdf. ἔδωκεν); passive Acts 4:35. Its meaning is especially illustrated by Xenophon, Cyril 1, 3, 7 τόν Κυρον λαβόντα τῶν κρεῶν διαδιδοναι τοῖς ... θεραπευταις ... τοιαῦτα ἐποίει, ἕως διεδιδου πάντα ἅ ἔλαβε κρέα.

2. to give over, deliver: τί τίνι, Revelation 17:13; but here G L T Tr WH have restored διδοασι (cf. δίδωμι, at the beginning).

διαδιδωσιν διαδίδωσιν διαδος διάδος διαδώσει διεδιδετο διεδίδετο διεδίδοτο διέδωκε διεδωκεν διέδωκεν diadidosin diadidōsin diadídosin diadídōsin diados diádos diedideto diedídeto diedoken diedōken diédoken diédōkenInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts