STRONGS NT 1311: διαφθείρω

διαφθείρω; 1 aorist διεφθειρα; passive (present διαφθείρομαι); perfect participle διεφθαρμενος; 2 aorist διεφθαρην; the Sept. very often for שִׁחֵת, occasionally for חִבֵּל; in Greek writings from Homer down;

1. to change for the worse, to corrupt: minds, morals; τήν γῆν, i. e. the men that inhabit the earth, Revelation 11:18; διεφθαρμένοι τόν νοῦν, 1 Timothy 6:5 (τήν διάνοιαν, Plato, legg. 10, p. 888 a.; τόν γνώμην, Dionysius Halicarnassus Antiquities 5, 21; τούς ὀφθαλμούς, Xenophon, an. 4, 5, 12).

2. to destroy, ruin, (Latinperdere);

a. to consume, of bodily vigor and strength: ὁ ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος διαφθείρεται (is decaying), 2 Corinthians 4:16; of the worm or moth that eats provisions, clothing, etc. Luke 12:33.

b. to destroy (Latindelere): Revelation 8:9; to kill, διαφθείρειν τούς, etc. Revelation 11:18.

διαφθαρή διαφθαρήσεται διαφθειραι διαφθείραι διαφθείραί διαφθεῖραι διαφθείραντι διαφθείρατε διαφθειρει διαφθείρει διαφθειρεται διαφθείρεται διαφθείρη διαφθείρης διαφθείρον διάφθειρον διαφθείροντα διαφθειροντας διαφθείροντας διαφθείροντες διαφθείροντι διαφθειρόντων διαφθείρω διαφθείρωμεν διαφθείρων διαφθερεί διαφθερώ διεφθάρη διεφθαρησαν διεφθάρησαν διεφθάρητε διεφθαρμένα διεφθαρμέναις διεφθαρμένας διεφθαρμένοι διεφθαρμένον διεφθαρμενων διεφθαρμένων διέφθαρται διέφθειραν διεφθείρατε διέφθειρε διέφθειρεν διέφθειρον diaphtheirai diaphtheîrai diaphtheirei diaphtheírei diaphtheiretai diaphtheíretai diaphtheirontas diaphtheírontas diephtharesan diephtharēsan diephtháresan diephthárēsan diephtharmenon diephtharmenōn diephtharménon diephtharménōnInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts