STRONGS NT 1620: ἐκτίθημι

ἐκτίθημι: 1 aorist passive participle ἐκτεθεις; middle, imperfect ἐξετιθεμην; 2 aorist ἐξεθέμην; to place or set out, expose;

1. properly: an infant, Acts 7:21; (Wis. 18:5; (Herodotus 1, 112); Aristophanes nub. 531; Aelian v. h. 2, 7; Lucian, de sacrif. 5, and often).

2. Middle metaphorically, to set forth, declare, expound: Acts 11:4; τί, Acts 18:26; Acts 28:23; ((Aristotle, passim); Diodorus 12, 18; Josephus, Antiquities 1, 12, 2; Athen. 7, p. 278 d.; others).

έκθες εκθήσει εκτεθέν εκτεθέντα εκτεθεντος ἐκτεθέντος εκτέκη εκτίθεμαι εκτιθέσθωσαν εκτίλαι εκτίλατε εκτιλεί εκτίλη εκτιλήσεται εκτίλλω εκτίλω εκτιναγμός εξεθεντο ἐξέθεντο εξέθηκε εξετέθη εξετιθετο εξετίθετο ἐξετίθετο εξετίλη ektethentos ektethéntos exethento exéthento exetitheto exetíthetoInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts