3146. mastigoó
Thayer's Greek Lexicon
STRONGS NT 3146: μαστιγόω

μαστιγόω, μαστίγω, 3 person singular μαστιγοῖ; future μαστιγώσω; 1 aorist ἐμαστιγωσα; (μάστιξ); from Herodotus down; the Sept. chiefly for הִכָּה; to scourge; properly: τινα, Matthew 10:17; Matthew 20:19; Matthew 23:34; Mark 10:34; Luke 18:33; John 19:1; (cf. B. D. under the word ; Farrar, St. Paul, vol. i. excurs. xi.). metaphorically, of God as a father chastising and training men as children by afflictions: Hebrews 12:6; cf. Jeremiah 5:3; Proverbs 3:12; Judith 8:27.

Forms and Transliterations
εμαστιγώθησαν εμαστίγωσας εμαστίγωσε εμαστιγωσεν ἐμαστίγωσεν μαστιγοι μαστιγοί μαστιγοῖ μαστιγοίς μαστιγουμένου μαστιγωθείς μαστιγωθήσονται μαστιγωσαι μαστιγώσαι μαστιγῶσαι μαστιγωσαντες μαστιγώσαντες μαστιγωσετε μαστιγώσετε μαστιγωσουσιν μαστιγώσουσιν μεμαστιγωμένος μεμαστίγωνται μεμαστίγωσαι emastigosen emastigōsen emastígosen emastígōsen mastigoi mastigoî mastigosai mastigôsai mastigōsai mastigō̂sai mastigosantes mastigōsantes mastigṓsantes mastigosete mastigōsete mastigṓsete mastigosousin mastigōsousin mastigṓsousin
Links
Interlinear GreekInterlinear HebrewStrong's NumbersEnglishman's Greek ConcordanceEnglishman's Hebrew ConcordanceParallel Texts
3145
Top of Page
Top of Page