3330. metadidómi
Thayer's Greek Lexicon
STRONGS NT 3330: μεταδίδωμι

μεταδίδωμι; 2 aorist subjunctive μεταδῶ, imperative 3 person singular μεταδότω, infinitive μεταδοῦναι; (from Theognis, Herodotus down); to share a thing with anyone (see μετά, III. 1), to impart: absolutely μεταδιδούς, he that imparteth of his substance, Romans 12:8, cf. Fritzsche at the passage; τίνι, Ephesians 4:28; τίνι τί (a construction somewhat rare in Greek authors (Herodotus 9, 34 etc.), with whom μεταδίδωμι τίνι τίνος is more common; cf. Matthiae, ii., p. 798; (Winers Grammar, § 30, 7 b.; Buttmann, § 132, 8)), Romans 1:11; 1 Thessalonians 2:8; the accusative evident from the preceding context, Luke 3:11.

Forms and Transliterations
μεταδιδοναι μεταδιδόναι μεταδιδόντος μεταδιδους μεταδιδούς μεταδιδοὺς μεταδοτω μεταδότω μεταδουναι μεταδούναι μεταδοῦναι μεταδω μεταδώ μεταδῶ μετέδωκα metadidonai metadidónai metadidous metadidoùs metado metadô metadō metadō̂ metadoto metadotō metadóto metadótō metadounai metadoûnai
Links
Interlinear GreekInterlinear HebrewStrong's NumbersEnglishman's Greek ConcordanceEnglishman's Hebrew ConcordanceParallel Texts
3329
Top of Page
Top of Page