STRONGS NT 3863: παραζηλόω

παραζηλόω, παραζήλω; future παραζηλώσω; 1 aorist παρεζηλωσα; to provoke to ζῆλος (see παρά, IV. 3);

a. to provoke to jealousy or rivalry: τινα, Romans 11:11, 14 (1 Kings 14:22; Sir. 30:3); ἐπί τίνι (see ἐπί, B. 2 a. δ. at the end), Romans 10:19 (Deuteronomy 32:21).

b. to provoke to anger: 1 Corinthians 10:22 (on this see Prof. Hort in WH's Appendix, p. 167) (Psalm 36:1, 7f (f)).

παραζήλου παραζηλουμεν παραζηλούμεν παραζηλοῦμεν παραζηλωσαι παραζηλώσαι παραζηλῶσαι παραζηλωσω παραζηλώσω παραζώνην παρεζήλωσαν παρεζήλωσάν παρεζήλωσεν parazelosai parazelôsai parazēlōsai parazēlō̂sai parazeloso parazelṓso parazēlōsō parazēlṓsō parazeloumen parazeloûmen parazēloumen parazēloûmenInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts