STRONGS NT 3996: πενθέω

πενθέω, πένθω; future πενθήσω; 1 aorist ἐπένθησα (πένθος); from Homer down; the Sept. chiefly for אָבַל; to mourn;

a. intransitive: Matthew 5:4 (); ; 1 Corinthians 5:2; πενθεῖν καί κλαίειν, Mark 16:10; Luke 6:25; James 4:9; Revelation 18:15, 19; ἐπί τίνι, over one, Revelation 18:11 R G L (Isaiah 66:10); ἐπί τινα, ibid. T Tr WH (2 Samuel 13:37; 2 Chronicles 35:24, etc.).

b. transitive, to mourn for, lament, one: 2 Corinthians 12:21 (cf. Winers Grammar, 635f (590); Buttmann, § 131, 4. Synonym: see θρηνέω, at the end.)

επένθει επενθήθησαν επένθησα επένθησαν επενθησατε επενθήσατε ἐπενθήσατε επένθησε επένθησεν πενθεί πενθειν πενθείν πενθεῖν πενθείς πενθείτε πενθείτω πενθήσαι πενθησατε πενθήσατε πενθήσει πενθησετε πενθήσετε πενθήσης πένθησον πενθήσουσι πενθήσουσιν πενθησω πενθήσω πενθικά πενθικοίς πενθούντας πενθουντες πενθούντες πενθοῦντες πενθούσα πενθουσι πενθούσι πενθοῦσι πενθουσιν πενθούσιν πενθοῦσιν πενθών epenthesate epenthēsate epenthḗsate penthein pentheîn penthesate penthēsate penthḗsate penthesete penthēsete penthḗsete pentheso penthēsō penthḗso penthḗsō penthountes penthoûntes penthousi penthoûsi penthousin penthoûsinInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts