STRONGS NT 4754: στρατεύω

στρατεύω: middle, present στρατεύομαι; 1 aorist subjunctive 2 person singular στρατευση (1 Timothy 1:18 T Tr text WH marginal reading); (στρατός (related to στρωννύω, which see), an encampment, an army); from Herodotus down; to make a military expedition, to lead soldiers to war or to battle (spoken of a commander); to do military duty, be on active service, be a soldier"; in the N. T. only in the middle (Greek writings use the active and the deponent middle indiscriminately; cf. Passow, under the word, 1 at the end; (Liddell and Scott, under the word, I. 2)): properly, of soldiers, Luke 3:14; 1 Corinthians 9:7; 2 Timothy 2:4; to fight (A. V. war): tropically, of the conflicts of the apostolic office, 2 Corinthians 10:3; with a kindred accusative (Winers Grammar, § 32, 2; Buttmann, § 131, 5), τήν καλήν στρατείαν, 1 Timothy 1:18 (ἱεράν καί εὐγενῆ στρατείαν στρατεύσασθαι περί τῆς εὐσεβείας, 4 Macc. 9:23); of passions that disquiet the soul, James 4:1; 1 Peter 2:11. (Compare: ἀντιστρατεύομαι.)

Forms and Transliterations

στρατευεται στρατεύεται στρατευη στρατεύη στρατεύῃ στρατεύθητι στρατευομεθα στρατευόμεθα στρατευομενοι στρατευόμενοι στρατευομενος στρατευόμενος στρατευομενων στρατευομένων στρατευονται στρατεύονται strateue strateuē strateúei strateúēi strateuetai strateúetai strateuomenoi strateuómenoi strateuomenon strateuomenōn strateuoménon strateuoménōn strateuomenos strateuómenos strateuometha strateuómetha strateuontai strateúontai

Links

Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts