1 Ὑπομίμνῃσκε  αὐτοὺς  ἀρχαῖς  ἐξουσίαις  ὑποτάσσεσθαι,  πειθαρχεῖν,  πρὸς  πᾶν  ἔργον  ἀγαθὸν  ἑτοίμους  εἶναι,  2 μηδένα  βλασφημεῖν,  ἀμάχους  εἶναι,  ἐπιεικεῖς,  πᾶσαν  ἐνδεικνυμένους  πραΰτητα  πρὸς  πάντας  ἀνθρώπους. 

3 Ἦμεν  γάρ  ποτε  καὶ  ἡμεῖς  ἀνόητοι,  ἀπειθεῖς,  πλανώμενοι,  δουλεύοντες  ἐπιθυμίαις  καὶ  ἡδοναῖς  ποικίλαις,  ἐν  κακίᾳ  καὶ  φθόνῳ  διάγοντες,  στυγητοί,  μισοῦντες  ἀλλήλους.  4 ὅτε  δὲ  ἡ  χρηστότης  καὶ  ἡ  φιλανθρωπία  ἐπεφάνη  τοῦ  Σωτῆρος  ἡμῶν  Θεοῦ,  5 οὐκ  ἐξ  ἔργων  τῶν  ἐν  δικαιοσύνῃ  ἃ  ἐποιήσαμεν  ἡμεῖς  ἀλλὰ  κατὰ  τὸ  αὐτοῦ  ἔλεος  ἔσωσεν  ἡμᾶς  διὰ  λουτροῦ  παλινγενεσίας  καὶ  ἀνακαινώσεως  Πνεύματος  Ἁγίου,  6 οὗ  ἐξέχεεν  ἐφ’  ἡμᾶς  πλουσίως  διὰ  Ἰησοῦ  Χριστοῦ  τοῦ  Σωτῆρος  ἡμῶν,  7 ἵνα  δικαιωθέντες  τῇ  ἐκείνου  χάριτι  κληρονόμοι  γενηθῶμεν  κατ’  ἐλπίδα  ζωῆς  αἰωνίου.  8 Πιστὸς  ὁ  λόγος,  καὶ  περὶ  τούτων  βούλομαί  σε  διαβεβαιοῦσθαι,  ἵνα  φροντίζωσιν  καλῶν  ἔργων  προΐστασθαι  οἱ  πεπιστευκότες  Θεῷ.  ταῦτά  ἐστιν  καλὰ  καὶ  ὠφέλιμα  τοῖς  ἀνθρώποις· 

9 μωρὰς  δὲ  ζητήσεις  καὶ  γενεαλογίας  καὶ  ἔρεις*  καὶ  μάχας  νομικὰς  περιΐστασο·  εἰσὶν  γὰρ  ἀνωφελεῖς  καὶ  μάταιοι.  10 αἱρετικὸν  ἄνθρωπον  μετὰ  μίαν  καὶ  δευτέραν  νουθεσίαν  παραιτοῦ,  11 εἰδὼς  ὅτι  ἐξέστραπται  ὁ  τοιοῦτος  καὶ  ἁμαρτάνει,  ὢν  αὐτοκατάκριτος. 

12 Ὅταν  πέμψω  Ἀρτεμᾶν  πρὸς  σὲ  ἢ  Τυχικόν,  σπούδασον  ἐλθεῖν  πρός  με  εἰς  Νικόπολιν·  ἐκεῖ  γὰρ  κέκρικα  παραχειμάσαι.  13 Ζηνᾶν  τὸν  νομικὸν  καὶ  Ἀπολλῶν  σπουδαίως  πρόπεμψον,  ἵνα  μηδὲν  αὐτοῖς  λείπῃ.  14 μανθανέτωσαν  δὲ  καὶ  οἱ  ἡμέτεροι  καλῶν  ἔργων  προΐστασθαι  εἰς  τὰς  ἀναγκαίας  χρείας,  ἵνα  μὴ  ὦσιν  ἄκαρποι. 

15 Ἀσπάζονταί  σε  οἱ  μετ’  ἐμοῦ  πάντες.  ἄσπασαι  τοὺς  φιλοῦντας  ἡμᾶς  ἐν  πίστει.  Ἡ  χάρις  μετὰ  πάντων  ὑμῶν.  ⧼Ἀμήν⧽.